 |
Nee, een duidelijk nee. Het krijgt duidelijk nog een staartje. Net zoals mijn vrouw en ik gecremeerd willen worden in plaats van begraven, hebben we ook zo
voor Jeroen gekozen. En het plekje om naar toe te gaan dan ? hoor ik de mensen
die kiezen voor begraven dan zeggen ? Ons eigen plekje hebben we gecreëerd. Zal
begonnen zijn denk weekje na de crematie, het nadenken over de Urn. Soms is het
leven zo makkelijk, heb er niet eens echt na hoeven te denken. Het idee was er
gelijk. Gewoon een Urn in de vorm van Uppie. Idee was er, nu nog de uitvoering.
Gevonden bij een pottenbakkerij in Schoonhoven. Elke keer de diverse stadia
waarin zoiets gebeurt bekeken. De één na laatste keer de as van Jeroen meegenomen, alles in de Urn en na een week weer terug om hem op te halen.
Natuurlijk met z'n vijven in de auto, vier op de stoelen en eentje in een doos
in de kofferbak. Op diezelfde terugtocht van schoonhoven naar Apeldoorn heeft
Yvonne de naam bedacht. Gewoon 'Up', de grote broer van Uppie. Nu staan ze
samen met z'n tweeën op de luidsprekerbox bij ons thuis. Samen met een olielampje, waar overdag er één en als het donker wordt drie lontje branden.
Up, Uppie samen met het olielampje , het ene lontje de grootste symboliseert
Jeroen, de andere die iets kleiner is Marieke en de kleinste Yvonne. Jeroen die
dus net zoals wij vinden dat het hoort, gewoon bij ons thuis is, z'n plekje
waar hij altijd was en ook altijd zal blijven. Een muis als knuffel maar ook ons
symbool voor Jeroen. Na Jeroens overlijden daar mee verder gegaan. In tegenstelling tot zijn zussen die beren en olifanten verzamelen heeft Jeroen
dat met muizen eigenlijk nooit gedaan. Paar maand na zijn overlijden hebben wij
dat voor hem gedaan en langzaam maar erg gestaag, vordert het : de muizenverzameling.
|