Jeroen's knuffel.

Begint eigenlijk al twee weken voor dat onze oudste zoon Jeroen geboren werd. Loes die op dat moment in het ziekenhuis lag , heerlijk lekker lui te wezen en ik die elke ochtend haar het krantje mocht brengen en samen van een gezamenlijk ontbijtje zitten te genieten. Van een nichtje dat op bezoek is een voor-kraam cadeautje gekregen. Een onogelijke knuffel, waar je op dat moment tegen zegt 'Ah leuk, had je niet moeten doen. Er lang over getwijfeld wat het nu eigenlijk was, een kleine beer, nee. Konijn, nee ook niet. Uiteindelijk zijn we uitgekomen en hem benoemd als muis. Op dat moment niet wetend wat voor belangrijke rol, dat beest in de rest van ons leven zou innemen. Niet echt groot is hij, de grootte van een hand, zowel in de lengte als de breedte. En vanaf het eerste moment dat Jeroen geboren werd, lag hij naast Jeroen. Tennslotte was dat beestje er al toen Jeroen geboren werd. Soort indringertje dus eigenlijk.Muis is eigenlijk nooit meer weggeweest. Gelukkig zijn de tijden veranderd en mogen jongens van twaalf nog best met een knuffel slapen. Iets dat Jeroen ook nog steeds deed. Op het moment dat er iets zinnigs uit z'n mondje kwam dat enigszins verstaanbaar was had muis een naam : Uppie. Vraag me niet hoe Jeroen op die naam gekomen is. Denk gewoon wat lettergrepen die een een baby makkelijk uit zijn mondje krijgt. Uppie is altijd mee  geweest, op vakantie, maar niet als hij ergens logeren ging. Uppie zou maar kwijtraken. Mocht hem van ons ook niet mee naar beneden nemen. Uppie was een echte bedmuis. Eindigt hier het verhaal van Uppie ??
uppie.gif (339124 bytes)
up.gif (665337 bytes)
Nee, een duidelijk nee. Het krijgt duidelijk nog een staartje. Net zoals mijn vrouw en ik gecremeerd willen worden in plaats van begraven, hebben we ook zo voor Jeroen gekozen. En het plekje om naar toe te gaan dan ? hoor ik de mensen die kiezen voor begraven dan zeggen ? Ons eigen plekje hebben we gecreëerd. Zal begonnen zijn denk weekje na de crematie, het nadenken over de Urn. Soms is het leven zo makkelijk, heb er niet eens echt na hoeven te denken. Het idee was er gelijk. Gewoon een Urn in de vorm van Uppie. Idee was er, nu nog de uitvoering. Gevonden bij een pottenbakkerij in Schoonhoven. Elke keer de diverse stadia waarin zoiets gebeurt bekeken. De één na laatste keer de as van Jeroen meegenomen, alles in de Urn en na een week weer terug om hem op te halen. Natuurlijk met z'n vijven in de auto, vier op de stoelen en eentje in een doos in de kofferbak. Op diezelfde terugtocht van schoonhoven naar Apeldoorn heeft Yvonne de naam bedacht. Gewoon 'Up', de grote broer van Uppie. Nu staan ze samen met z'n tweeën op de luidsprekerbox bij ons thuis. Samen met een olielampje, waar overdag er één en als het donker wordt drie lontje branden. Up, Uppie samen met het olielampje , het ene lontje de grootste symboliseert Jeroen, de andere die iets kleiner is Marieke en de kleinste Yvonne. Jeroen die dus net zoals wij vinden dat het hoort, gewoon bij ons thuis is, z'n plekje waar hij altijd was en ook altijd zal blijven. Een muis als knuffel maar ook ons symbool voor Jeroen. Na Jeroens overlijden daar mee verder gegaan. In tegenstelling tot zijn zussen die beren en olifanten verzamelen heeft Jeroen dat met muizen eigenlijk nooit gedaan. Paar maand na zijn overlijden hebben wij dat voor hem gedaan en langzaam maar erg gestaag, vordert het : de muizenverzameling.
Up en Uppie, sinds een paar maand hebben ze een vriendje. Ullie hebben we hem maar genoemd, om een beetje in de naamsfeer te blijven. Gekregen van de moeder van Roy*, die mij schreef
Lieve Joop, 
............En dan nog wat, ik weet al weer wat ik vragen/zeggen wilde. Spaar jij muizen voor Jeroen, begreep ik dat nou?? Als je zou willen, en als je geduld hebt, heb ik een heel bijzondere muis voor je. Het is een heel simpel ding, maar het is de herinnering die eraan vast zit. Ik zal het je vertellen: Toen ik van Roy* bevallen was kreeg ik van mijn vader een snoepstaaf, daar zat een heel lief klein grijs muisje op. Ik heb hem meteen van de snoepstaaf afgehaald en hem bij Roy* in de couveuse gezet. Later in zijn wiegje en nog later in zijn ledikant en in zijn bed. Toen Roy* overleden is hebben we een bloemstuk laten maken (je raadt het al) met dat grijze muisje erin. Daarna heeft hij een hele tijd op zijn grafje gestaan, later heb ik hem daar weer weggehaald en weer boven zijn bed gezet. Daar heeft hij gestaan tot 14 dagen geleden want wij zijn boven aan het verbouwen, hij zit nu in een doos te wachten tot er weer een plaatsje voor hem is (onze slaapkamer als hij klaar is) Nou vind ik het wel bijzonder dat jij muizen spaart voor Jeroen, dus als jij zou willen, wil ik hem ook naar je opsturen en dan krijgt het muisje voor mij ook een heel bijzondere bestemming. Joop ik hoor het nog wel van je. Veel liefs Conny
Hij heeft, een mooi plaatsje gekregen Conny, DANK JE WEL !